Per Sivles samlede dikt og skrifter.

Romanen bygger på en faktisk hendelse i Drammen i 1881, da en storstreik blant byens sagbruksarbeidere ble slått ned med militærmakt. En arbeider ble skutt, og to døde senere av skadene de fikk av bajonettstikk. Handlingen i romanen er lagt til den fiktive trelastbyen Langestrand. Her får vi blant annet høre om kynisk forretningsmoral, nød og armod, men også humoristiske skildringer av personer og folkeliv.

Boka inneheld alle sogene til Per Sivle. I sogene har me framfor oss stor litteratur, truleg i verdsklasse. Dei gripande forteljingane når fram til hjarta hjå både born og vaksne med Berre ein hund som den mest kjende forteljinga. «Den gjer så stort inntrykk at når ein har lese ho, så gløymer ein den aldri heile livet» (Johannes Gjerdåker). «Hunden sat og stirte så augo i han glima som berre glør (...). Eg for meg kan seia at eg var så på livet at eg knapt torde anda». (Berre ein hund). Sivle skriv på kjenslevart vis om venskap og svik, forelsking og kjærleik, tru og freisting i den blenkjande treskillingen, hjelpeløyse og inderleg medkjensle med både dyr og menneske i Hjelpelaus. Anger og soning i den gripande historia om venen Fante Nils. Boka har etterord der Olav H. Hauge skreiv om diktaren: «Noko av det mest verdfulle er forteljingane og sogone(...) Det er ikkje stemningar som sermerkjer forteljingane, men kjensle, naki nerve, serleg medkjensle med dei som lid urett.

"Berre ein hund" er ein av Per Sivle sine beste og mest kjende tekstar. Historia vart først trykt i "Sogor", 1887, og er ei gripande forteljing om venskapen mellom guten Per og hunden Hall. - "Berre ein hund" er ei av dei mest omtykte barneforteljingane i norsk bokheim, skriv Bjarte Birkeland i biografien sin om Sivle. Forteljinga kjem her i ny utgåve for born, litt innkorta og omskriven av Jens Brekke. Brekke har også skrive barneforteljinga "Han Per", som følgjer Sivle frå barndommen i Aurland og på Vossestrand og fram til vaksen alder. Illustrasjonane av Anette Eriksson Linander er nylaga til denne boka.

I denne unike boken finner du utrolige hundehistorier fra foreningen for omplassering av dyr.(FOD) Foreningen er en uavhengig og frittstående organisasjon som bygger sin virksomhet på frivillig og idealistisk basis. FOD er motstandere av det man oppfatter som pengestyrt masseproduksjon av kjæledyr. Idealistene i FOD bruker sine krefter på å verne dyr uansett rase og alder, da de mener at hvert enkelt dyr har en verdi i seg selv. Overskuddet går til Foreningen. Boken er full av flotte fargefoto og inneholder også den legendariske Per Sivle fortellingen Berre ein hund i fornyet språkdrakt. En bok alle hundevenner må ha !

"Då kasta eg meg ned, gret og tuta og tuta og gret. Dei trudde eg var galen, dei som stod rundt. Dei såg ikkje korleis det var barnet i meg som låg sundbrote og hiksta utanfor si eiga stengde dør." Desse linene er henta frå "Fante-Nils", ei forteljing om venskap, om hovmod, anger og dårleg samvit. I forteljingane "Treskilling" og "Hjelpelaus" skildrar Sivle kjærleik og mistru, havesykje og omsut, hjelpeløyse og samhald på ein måte som får kvar streng i sjela til å dirre. Felles for alle forteljingane er at dei handlar om dei store kjenslene og tankane eit barnesinn kan romme, og stemningane går rett i margen på oss. Tekstane til Sivle er ein litterær kulturarv born som veks opp i dag også bør få del i. Dei tre forteljingane vart første gong trykte i "Sogor" i 1887, og kjem her i ny utgåve for born, litt innkorta og omskrivne av Jens Brekke. Illustrasjonane til Anette Eriksson Linander er nylaga til boka. Per Sivle (1857-1904) var fødd i Aurland, voks opp på Vossestrand. Knapt nokon annan norsk forfattar har nådd lenger inn i den norske sjela enn han har gjort med "Den fyrste song". Han skreiv dikt, noveller og ein roman, og var avismann i Drammen og Oslo. Store delar av livet kjempa han mot fattigdom, svolt og ei skral helse. Jens Brekke (f.1951), frå Vik i Sogn. Lærar og kulturarbeidar. Leiar for Sivle-laget. Anette Eriksson Linander (f.1954), svensk illustratør og kunsthandverkar. Har budd på Vestlandet i fleire bolkar, og hatt utstillingar i Stockholm og Vik i Sogn.

Han var livlaus og vart lagd til sides då han vart fødd. Tvillingbroren som kom etter, såg endå meir død ut enn den første, som derfor vart teken fram att, massert og klapsa i baken av jordmora. Det vart Per Sivle. Han voks opp i tre ulike fosterheimar, var svært skuleflink og vart etter kvart også svært produktiv. I år er det 100 år sidan Per Sivle døydde for eiga hand etter fleire tunge år. Per Sivle opplevde så mykje på sitt eige skinn at han visste kva som svir, kva som gler, og kva som slepper tårene laus. Han fekk prøve alt sjølv. Sivle har ord og dikt til dei som er i fest og høgtid. Han har mjuke ord til dei som står ved mor si grav. Han har ord òg klumsande forteljingar til born. Alt er oppbygd på ein slik måte at det "tek" tilhøyraren. Der set det seg fast i hausen, og der vert det verande. Språket til Per Sivle er utruleg rikt på ord og nyansar frå talemålet. For å bevare originaliteten og mangfaldet i dette levande målet er det i denne boka laga forklaringar til ord som i dag er lite brukte. Tekstane er dermed tilgjengelege for alle. Per Sivle gav ut to samlingar av Vossastubbar, i 1887 og i 1894. Sogor kom ut i 1887 og er av mange sett på som Sivles meisterverk. I september 2004 er det 100 år sidan Sivle døydde, og boka er vår markering av dette merkeåret. Føreordet er skrive av Jens Brekke, leiaren i Sivlelaget.

Villanden forlag kjem no med nynorske fornyingar av Per Sivle, ein diktar som står i ei særstilling for folk. Alle kjenner «Den fyrste song eg høra fekk» eller «Lerka». Johannes Gjerdåker, ein av Noregs beste attdiktarar, har valt ut over 60 Sivle-dikt, både dei mest kjende og kjære dikta til Per Sivle, i lang med både personlege, nasjonale,og historiske dikt som dette kjende verset frå vikingtida vår som Sivle manar fram med stor innleving: Og Trygvason høgt i si lyfting stod; og ned under brynja hans draup der blod. Då sa han: «Til dauden er kvar mann saka. Og livande skal dei meg aldri taka.» - So bykste han med sine menn uti hav. Og fri, som han livde, han sokk i si grav. «Svolder»

30 av forfattaren sine beste dikt, i utval ved Bjarte Birkeland.

Denne boka var forfatterens gjennombrudd som dikter i 1887. Gjennom hovedpersonen Per griper Sivle fatt i følelser som en sjelden snakker om. Stadig lar han Per komme opp i situasjoner hvor han må velge. Modernisert ved Halldis Moren Vesaas. Etterord av Tormod Haugen.

PER SIVLE I NY SONGBOK Per Sivle er ein av våre store klassikarar som forfatter av dikt og prosa. Vossingen og pressemannen budde mest heile sin vaksne alder i Drammen og Kristiania. Mange av dei folkelege dikta hans har kjende komponistar sett høvelege tonar til. Ja, det skal vere berre to andre diktarar her i landet som har fleire tonesette dikt enn Sivle, og det er Bjørnson og Garborg. I desse dagar har han fått si eiga songbok der det er sett notar til 30 utvalde dikt. Ved gjennomgang av mange songbøker synte det seg, ikkje uventa, at dei mest kjende er "Den fyrste song" og "Lerka". Fleire av dikta er tonesette i samband med at denne boka skulle kome ut. Det var Jan Køppen Petersen i Sivle-laget som der kom med forslag om å gje ut ei allsongbok, og dette arbeidde ein komité vidare med. Køppen Forlag står for utgjevinga. Forlaget ga også i samband med 100-års jubileet i 2004 ut "Berre ein hund" som lydbok, innlesen av Hans Herbjørnsrud. Songboka, som bør vere eit funn m.a. til skulebruk, blir utgjeven med støtte frå fleire hald og blir spreidd til bibliotek og bokhandlar over heile landet.