Hovuddrag i norsk språkhistorie tek for seg den indre og den ytre språkhistoria. Den indre språkhistoria er strukturell den beskriv utviklinga av den moderne språkstrukturen frå det urnordiske stadiet over det norrøne til det moderne. Det er talemålet som her står i fokus. Hovudvekta ligg på den fonologiske utviklinga frå norrønt til i dag, men også morfologiske og syntaktiske trekk blir drøfta. Den ytre språkhistoria legg hovudvekta på utviklinga av dei moderne norske skriftnormalane og den spesielle språksituasjonen vår frå runene til den aller siste tida. Boka går djupare inn på sentrale emne i normeringshistoria vår: språkreformene, Ivar Aasen og målreisinga, Knud Knudsen og fornorskinga, det ideologiske grunnlaget for tilnærmingspolitikken og reaksjonane mot den. Arne Torp er pensjonert professor, tidlegare tilsett ved Institutt for lingvistiske og nordiske studium, Universitetet i Oslo.

Nynorsk for dumskallar er skriven for dei som ikkje kan så mykje om nynorsk, men som vil lære litt. Eller: Ho er skriven for dei som ikkje vil lære nynorsk, men som må lære det. Kristin Fridtun var sjølv bokmålselev i tjukkaste bokmålsland. På ungdomsskulen hadde ho ein norsklærar som sa: «Nynorsk er ikkje vanskeleg.» Fridtun trudde ikkje på henne. Seinare måtte Fridtun bite i graset og vedgå at læraren hadde rett. Den nynorske jungelen er ikkje så stor og skummel som mange trur! Fridtun syner veg på morosamt, enkelt og underhaldande vis. Ho stiller spørsmål som: Er Ivar Aasen rota til alt vondt? Ho knuser mytar om nynorsken og Aasen og gir ei enkel og uvanleg god innføring i nynorsk språkføring og grammatikk.

Historia om Ivar Aasen er standardverket som fortel mykje nytt og uventa om det du trudde du visste om Ivar Aasen. Ivar Aasen reiste lenger enn Marco Polo, hadde bøker på minst 20 språk og hugsa alt han hadde lese éin gong. Han var bondesonen og vegarbeidaren som moderniserte Noreg, grunnla den nynorske diktekunsten og blei ein internasjonalt respektert språkforskar. Berre 22 år gamal bestemte Ivar Aasen seg for å finne det språket som alt var på folkemunne, og gjere dette til det norske språket. Offentleg sa han det først 16 år seinare, og laga seg ein grenselaust ambisiøst arbeidsplan. Lesaren blir med Aasen landet rundt og livet gjennom i arbeidet hans med å oppfylle planen. Rekk han det han må få gjort? Boka fekk strålande kritikkar då ho kom ut i 2013 og vart nominert til Kritikarprisen. Denne nye utgåva inneheld mange bonussider med ukjent stoff, tidstavle og komplette kjeldelister.

Eit storverk om nynorsk skjønnlitteratur - frå Ivar Aasens tid til i dag. I Nynorsk litteraturhistorie gjev Jan Inge Sørbø eit heilt nytt perspektiv på norsk litteratur. Han viser korleis nynorske forfattarar både har forma dei litterære normene i periodane dei levde i - og opponert mot dei. Aasen protesterte mot nasjonalromantikken, og Vinje dreiv gjøn med bondeforteljingar og idealiseringa av bøndene. Garborg var ein eksemplarisk naturalist, men braut deretter med denne retninga. Dei nynorske forfattarane var seint ute til høgromantikken, men til gjengjeld var dei modernistiske pionerar. Utviklinga av det nynorske skriftspråket har sytt for at stemmer og erfaringar frå heile landet har fått innpass i litteraturen, og at det har blitt skrive bøker frå småbruk og fiskevær på eit språk som reflekterer mang ein lesar sin eigen måte å tenkje og snakke på. Over 150 forfattarskapar er representerte. Her finst kjende storleikar som Arne Garborg, Tarjei Vesaas, Marie Takvam, Jon Fosse og Olaug Nilssen, så vel som forfattarar som fortener ny merksemd, som Gro Holm og Sjur Bygd. Boka kjem ut i høve 150-årsjubileet til Det Norske Samlaget i 2018.

Første bandet i denne nyskrivne og illustrerte norske målsoga handlar om tilhøvet mellom språk og nasjonale førestellingar i Noreg frå etableringa av allmugeskolane i 1739 fram til 1868. Noreg og Danmark hadde lenge eit felles skriftspråk, men også før Ivar Aasen finst det ei veksande interesse for folkespråk, dialektar og norsk målreising. Hyvik skildrar utviklinga frå ei førnasjonalistisk til ei nasjonalistisk forståing av folkespråket, og drøftar inngåande korleis danske og norske strategar gjennom desse tidlege åra hadde ulike visjonar og planar for språkutviklinga.

Folk og fe, natur og turisme langs Rallarvegen, en naturskjønn fjellstrekning som spesielt sykkelfolket har tatt til sitt hjerte. Boka er illustrert med fargefotografier og historiske bilder fra livet i fjellet, byggingen av anleggsveien og Bergensbanen fra Haugastøl til Voss og Flåmsbana fra Myrdal til Flåm. Nyredigert utgave med nytt stoff, flere nye bilder og ny layout.

Norske ordtak er fjerde utgåva av Norske Ordsprog, med om lag 5 000 ordtak, samla og valde av Ivar Aasen. Ved sida av Norsk Ordbog, Norsk Grammatikk og Prøver af Landsmaalet i Norge er denne boka eit av Ivar Aasens store vitskaplege verk. Dei er alle resultat av samlarferdene hans kringom i landet. Det særmerkte ved ordtak er at dei uttrykkjer aldrars livsrøynsle i ei konsentrert og utmeisla form som minnet held fast på. Det er heile folket som eig dei, for det er folket som har forma, arbeidt med og teke vare på dei. Knapt nokon har vore betre budd enn Ivar Aasen til å samla og ordna ordtaksrikdomen i eit språk. Norske Ordsprog har då òg vore ei visdomskjelde og ei kjelde til språkleg fornying som seint vert tømd. Ivar Aasen visste vel at ordtak vandrar frå språk til språk, og han tok med nokre parallellar frå framande mål. Fyrste utgåva av Norske Ordsprog kom ut i 1856. Andre utgåva, omarbeidd og utvida, kom i 1881. Den tredje utgåva kom fyrst i 1982 - i latinsk skrift, og ho fylgde andre utgåva, men aa var skift ut med å. Fjerde utgåva fylgjer i all hovudsak andre og tredje utgåva. Boka er eit vitskapleg verk, men er samstundes eit avslutta klassisk kunstverk som opnar for fleire rikdomar di betre ein vert kjend med det.

Veldig bra

Sammen med Bokklubbens store humorbok. Bd. 1 favner boken norsk humor gjennom mer enn 300 år, fra 1683 til september 2003. Dette bindet inneholder humor fra L (Larsen til Å (Aasen). Med kilde- og sidehenvisninger.

Boka Lekamslyst II : Erotisk folkedikting i Noreg presenterer tekstene frå eit prosjekt om erotisk folkedikting. Det fyrste bandet, Lekamslyst I : Om erotikk i norsk folkedikting (2008), drøftar erotiske motiv og biletbruk. Tekstbandet inneheld eventyr, segner, viser og stev frå heile Noreg, medrekna samiske område, til saman 1434 tekster ordna i 31 motiv. Ein vesentleg del av tekstene er transkriberte etter oppskrifter i handskriftsamlingane i Norsk Folkeminnesamling, Universitetet i Oslo. Dei fyrste store samlarane som Peter Christen Asbjørnsen, Jørgen Moe, Ivar Aasen, Magnus Brostrup Landstad og Ludvig Mathias Lindeman og seinare samlarar som t.d. Moltke Moe, Ole Tobias Olsen, Just Knut Qvigstad, Edvard Langset og Torleiv Hannaas var tru mot tradisjonen. Handskriftsamlingane syner at dei har sett verdien i det mangslungne forteljar- og songstoffet som levde blant folk i bygd og by. Dei har skrive ned det heimelsmennene song og fortalde, også det skjemtande og grove som dei ikkje kunne publisere for skuld strenge utuktslover og allmenne normer for det sømelege. Tekstsamlinga, Lekamslyst II, spenner over eit breitt register, frå høvisk og romantisk-poetisk omskrivande stoff til skjemtande og dels grove og direkte framstillingar av kjønnsliv. Med kartlegging, transkripsjon og ordning av dette materialet fyller denne boka eit tomrom i dokumentasjonen og kunnskapen om folkediktinga i Noreg.

Kva skjer når ein held det nynorske språket opp mot lyset? Nynorsk er eit daglegdags språk, særleg mellom bakkar og berg på Vestlandet. Til liks med andre språk formar det røyndomen. Og omvendt. Men nynorsken kan tenkjast å ha eit særeige vassmerke: eit kvalitetsmerke som vert synleg dersom vi ser føre oss at vi held den nynorske skriftkulturen opp mot lyset. Då vert det klårt som blekk. I denne boka undersøkjer Morten Søberg påstanden om at nynorsken er ein grunnleggande essayistisk skriftkultur, eit skriftspråk tufta på reiser og samtalar, utforskingar og politikk. Den nynorske skriftkulturen innebar ei ny tidsrekning. Han byrja på sett og vis med Ivar Aasens tekst i Morgenbladet 5. januar 1849 - ein samtale mellom to bønder om politikk og statsstyring. I 1894 vedtok Stortinget den fyrste lova på det nye språket: Ho avløyste lokale tider og innførte nasjonal fellestid. I dag er nynorsk etablert som eit norsk mindretalsspråk med nokre bestemte særtrekk. Den nynorske skriftkulturen er ei langvarig påminning om at fleirtalet ikkje alltid har rett, han viser at det finst alternative språklege fakta, røynsler og tankar. Det er noko kjettersk ved nynorsken. Ein kan seie at grunndraga ved språket samsvarer med sjangerkrava til essayet. Ja, at djupast sett er den nynorske skriftkulturen eit spegelbilete av sakprosasjangeren essay. Det bør òg vera ein del av det nynorske sjølvbiletet. Med andre ord: stadig nye forsøk, heile tida noko uferdig og ope, granskande og spørjande - samtalande skrift.

I 1842 byrja forfattaren for alvor å samla opplysningar om talemålet i Noreg. Her er dei, i ei endeleg utgåve frå 1851. Eit register over målføreord og namn gjer det enklare å ta seg fram i tekstene.

Boka inneheld grammatiske utgreiingar og leksikalske samlingar frå Sogn, Nordhordland, Voss, Hardanger og Sunnhordland, samla av Ivar Aasen i Vestlandsfylka i 1840-åra.

Tidlege leksikalske samlingar av Aasens etterleivde manuskript frå Handskriftsamlinga ved Universitetsbiblioteket i Oslo med ordsamlingar og grammatiske utgreiingar frå målføre på Sunnmøre.

Boka inneheld det Ivar Aasen skreiv etter sine fire reiser i Hallingdal og tre reiser i Valdres, m.a. dagboksnotat, brev og innsamla ord med forklaringar.

Boka inneheld grammatiske utgreiingar og leksikalske samlingar frå Sunnmøre, Nordland (Lofoten), Ringerike og Hallingdal, frå Vestlandet, Telemark og Setesdal, Østfold og Romerike, og frå Hadeland, Toten og Gudbrandsdalen. Ein ordskatt på om lag 6.500 ord frå målføra vert her lagd fram.

Utvalet i samlinga gjev eit bilete av det fagmannen Ivar Aasen gjorde. Samlinga syner heilskapen i arbeidet hans, og syner særskilt korleis han fall inn i tida og prøvde å verke på samfunnsutviklinga. Innehold mellom anna dikt, nokre forteljingar, segner og spelstykke, reiseminne og ymse utgreiingar. Samlingas tredje del gir eit bilete av språkarbeidet hans.